Het kan vriezen, het kan ...

Of het nu kwam doordat het de ultieme tegenhanger vormde voor al het stof en de warmte die we tegemoet zouden gaan of gewoon omdat het een superdikke aanbieding was, maar ineens stond Joen enthousiast in de supermarkt naar een vrieskistje te kijken. “Oh nee!” dacht Jolieke nog: “Daar gaan we weer met een amazing aankoop waar we niets aan hebben en die heel veel ruimte in beslag neemt..” Maar eerlijk is eerlijk: gaandeweg werd ze toch ook wel enthousiast bij het idee van een écht koud drankje en misschien zelfs wel spinazieblokjes voor in de smoothie. Smoothie?
Ehhh, ja liever lezertjes. Het reizende circus is namelijk ook uitgerust met een Magic Bullet, de oh zo handige blender en een zelfs een stofzuigertje! Om nog maar te zwijgen over de mobiel airco-unit die met regelmaat aan het raam wordt gehangen tijdens de warme nachten en niet te vergeten het espressomachientje dat parmantig op het plankje bij het bed staat.
Ach ja, wat maakt een extra apparaat dan nog uit? Je kunt wel stellen dat we elke vorm van gêne inmiddels voorbij waren. Dat kan ook moeilijk anders als je het schouwspel voor je ziet wanneer we op een camping aankomen: eerst komt er een motor de caravan uitrollen en vervolgens de rest van de apparatuur in knalgele kratjes zodat eigenlijk meer weg heeft van de boedelverkoop van de Mediamarkt. Categorie: zet alles tegelijk aan en we zetten het hele vakantiedorp in het donker…

Dus zo stond er een grote doos te wiebelen op de tig flessen die al in de winkelwagen waren gepropt. En die verpakking kwam er na een hachelijke rit op het Nowhere terrein weer uitzetten. Maar voordat het zo ver was, moesten er letterlijk wel wat hobbels worden genomen. Want vrijheid en blijheid van een dergelijk festijn gaan helaas nog wel eens gepaard met een zeer optimistische organisatie en daarbij hun logistieke inzicht van een teenslipper. Om te beginnen was het namelijk zo dat het handboek, dat ons keurig van tevoren per mail was toegestuurd, een reeks indrukwekkende getallen en letters bevatte. Ook wel GPS coördinaten genoemd. Gezien onze maagdelijke status wat scouting betreft, onze afstamming uit het tijdperk van TomTom en de luxe van een smartphone inclusief wegwijs apps, stonden wij ietwat glazig naar deze geheimtaal te staren.
Maar gelukkig is Joen niet voor een gat te vangen en zo wist hij met behulp van zijn laptop deze cryptische signalen om te zetten naar hapklare navigatiebrokken. En noodzakelijk was dit zeker, want het feestelijke gebeuren speelde zich af op een terrein dat niet gezegend was met een kerk, huis of bewoners en heeft dus ook geen plaatsnaam of ook maar een postcode.

En zo kwam het dat wij niet alleen met 80 liter aan klotsende waterflessen, blikvoer in alle soorten en maten, maar dus ook met een gloednieuwe vriezer navigeerden richting (the middle of) Nowhere. Vol spanning zetten wij koers en volgden braaf de instructies op het schermpje. Wij twijfelden er dan ook geen moment aan toen ons gevraagd werd om rechts af te slaan richting een zeer steil weggetje dat naar een open vlakte leidde waar een kerkje stond. Maar daarna werd het 1 groot vraagteken, want het eindpunt moest zich hier vlakbij bevinden.  Alleen was er geen tent, feestje of muziek te bekennen. Daar stonden we dan. Gelukkig waren we niet de enigen, want er kwam nog een autootje met Fransozen omhoog getuft die net zo lost keken als wij waren. Uiteindelijk besloten we maar achter elkaar aan te gaan rijden en zo kwamen we na vele omzwervingen een aantal Nowherians tegen die de weg wisten.

  
Zo blij als we waren dat het toch nog goed ging komen met ons avontuur, zo hard vervloekten we ook de weg waar we waren beland. Voor zo ver je van een weg kon spreken. Waar het eerst nog een beetje zanderig was, ging het over naar onverhard terrein met steeds meer kuilen en heuvels met als finishing touch de meest gruwelijke haarspeldbochten. Daar moesten we met een bloedgang doorheen omdat het hele gevaarte anders terug naar achteren zou glijden met nulkommanul grip in het stoffige zand. Laten we zeggen dat het zojuist een nieuwe variant op de Parijs Dakar hadden gecreëerd, maar dan eentje met caravan waar we nog een paar maanden in moesten wonen! Net voor zonsondergang kwamen we aan en wisten ons als een van de weinige caravans te installeren op het terrein. En dat was dan ook goed te begrijpen, want je kunt je die dagen beter in een paar stoffige lappen hullen en daar ook onder slapen dan dat er tig kub zand je wagen inblaast!

Laten we zeggen dat we nog lang plezier hebben gehad van dit avontuur omdat we vele dagen erna nog restanten aantroffen tot in onze tandenborstels aan toe! Neemt niet weg dat het we het een bijzondere ervaring vonden en dat het wel eens goed is om uit je comfortzone te gaan en digitaal te detoxen. Alleen was het zo dat er enkel hippies waren en geen hipsters. Dan wordt het op een open vlakte te midden van de meest wonderlijke creaties en dito personen met nimmer aflatende wind en stof om en in de oren een wel heel bijzondere ervaring.

     
Overdag troffen we groepen mensen aan tussen de tarotkaarten en zitkussens in diepgaande gesprekken verwikkeld. ’s Avonds transformeerde dit geheel in een dansende, drinkende en rokende menigte. De meest wonderlijke lichtgevende creaties trokken over het terrein heen in een kleurige parade met opzwepende muziek. Daar deden we graag een mee al was het dan met iets meer kleding en iets minder okselhaar dan de gemiddelde bezoeker.

  
Na de volgende dag nog wat rond te hebben gestoft besloten we dat het mooi geweest was. We maakten onze caravan zo safariproof mogelijk door allerlei sjorbanden er aan vast te maken, haalden diep adem (door onze omgeknoopte sjaal annex stofkapje) en zetten met een rotvaart de terugweg in richting de bewoonde wereld. Wonder boven wonder doorstonden we de haarspeldbochten terug ook zonder kleerscheuren en zo hobbelden we weer terug naar de camping. Maar niet voordat we een stop hadden gemaakt bij een hightech wasstraat waar we alles hebben uitgeklopt, -gezogen, gespoten en gepeuterd zodat we een paar kub lichter onze reis konden vervolgen. Hoe bedoel je een schril contrast met de Spaanse Costa in de buurt van het bruisende Barcelona wat de volgende bestemming van onze reis zou worden?