Biarritz Bastards

Smooth operators
Hier zit ik dan met mijn laptopje op schoot in de auto, of beter gezegd in de recreatiekaravaan. Het was vanmorgen weer een mooi spektakel om alles op te tuigen. Maar het gaat steeds soepeler en hoewel het er eigenlijk niet toe zou moeten doen is het toch wel lekker als het vlot verloopt. En dat alles niet zonder een laatste bakkie pleur dat we op de vreemdste plekken fabriceren als het moet!

Helaas hadden wij smooth operators iets te vroeg gejuicht. Zo kwamen we er achter dat de camping geen creditcards accepteert (op zich begrijpelijk), maar dus ook geen betaling met bankpassen (be-la-che-lijk). Tja, die knorrige campingeigenaar moet toch ergens zijn pas aangelegde zwembad van betalen. Dan komt een beetje zwart geld mooi van pas.

Jean Boeren Flute
Naar horen zeggen van de omstanders op de camping is dit aan de orde van de dag. Hier in het zuiden van Europa vergaren ze graag een goudrenetje voor de dorst door de flappen onder de balie te leggen. Dat wordt voortaan een sok onder ons bedje leggen. Maar voor nu dus een pinautomaat zien te vinden. Nou, dat wilde die man wel aan ons uitleggen. Dus de auto afgekoppeld en op naar de Carrefour. Maar natuurlijk was monsieur Murphy ook aanwezig want mooi dat we geen geld uit die machine kregen. Een uur later was het dan toch gelukt bij de bank in het nabijgelegen dorpje. En dan opeens merk je dat iedereen om je heen niet opschiet en zich op zijn Jean Boeren Flute voortbeweegt. Zo zie je maar weer dat tijdsbeleving allemaal tussen je oren en ogen zit…

Biarritz Bastards
Daarbij kunnen we nog een hoop leren van de pensionado’s die hier nu natuurlijk ruim vertegenwoordigd zijn. Deze zogenaamde Biarritz Bastards komen dan aan met hun gloednieuwe auto en glimmende caravan inclusief mover. Jawel, dat is tegenwoordig helemaal de sh*t: met één druk op de knop zorgt opa ervoor dat de caravan zich af afstand laat besturen en zich soepel in alle bochten wringt en zich op de plek installeert zonder hem ook maar met een vinger aan te raken. En dat mochten wij aanschouwen terwijl ik nog een duw- en trekpartij van ons vehikel vers op mijn netvlies (en tussen mijn schouderbladen) had staan.

Kukident
De grap is natuurlijk wel dat wij als een jonge eend in de bijt de nodige vertederende blikken van ze krijgen. Totdat het tijdens-de-afwas-doen gesprekje aankomt op het punt waarbij belangstellend wordt gevraagd hoe lang we weg gaan en wij ze riant overtreffen met onze 6 maanden versus hun 6 weken. En als er dan ook nog eens een motor uit de caravan komt rollen dan is er bijna geen Kukident meer opgewasse tegen hun openvallende monden. Maar ze gunnen het ons allemaal wel hoor.

Etxola Bibi
Nu zou ik bijna vergeten wat voor een mooie en leuke dingen we hier allemaal hebben gezien en gedaan. Denk aan een hapje en drankje bij zonsondergang bij een tentje in Biarritz met de onuitspreekbare naam Etxola Bibi. Een rit met de motor naar San Sebastian inclusief een kijkje op het strand. En niet te vergeten het heerlijke eten en drinken dat we onderweg tegenkomen zodra we voet hebben gezet op Spaanse bodem. De Serranohammen hangen je boven de kruin, de chorizoworsten lonken naar je en op de Mercado Medieval is het een drukte van belang.

Grommen
Daar staan potige kerels in grote pannen met beenderen te roeren, spareribs te hakken, verse inktvis te knippen en vlees te grillen op een plaat zo groot als een riante kampeerplek. En dit alles terwijl ze naar elkaar de nodige instructies en bestellingen naar elkaar grommen tussen alle rookgordijnen door. Heerlijk om te aanschouwen en zeker ook om te eten (de inktvis in dit geval).

Omdat dit smaakt naar meer hebben we na 5 nachten St Jean de Luz maar eens de biezen gepakt en zijn nu dus onderweg naar het Spaanse Santander. Adios!